مهاجرت تحصیلی

مهاجرت تحصیلی به شرایطی اطلاق می‌شود که فردی به مدت حداقل 12 ماه در کشوری بیگانه به تحصیل بپردازد. این نوع مهاجرت در میان ایرانیان بسیار متداول است و افراد زیادی برای ادامه تحصیلات خود در مقاطع مختلف دانشگاهی اقدام به اخذ ویزای دانشجویی می‌کنند. کشورهای پیشرفته با هدف جذب استعدادهای جوان و برابری سازی فرصت‌های آموزش سالانه جمع کثیری از دانشجویان بین‌المللی را پذیرفته و با اعطای کمک‌هزینه و بورسیه‌های مختلف تحصیلی آن‌ها را حمایت می‌کنند. همچنین از آنجایی که در بسیاری از کشورها شهریه دانشجویان بین‌المللی بیش از دانشجویان بومی است، بخش عمده‌ای از درآمد سالانه دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی توسط این گروه تشکیل می‌شود. علاوه بر کسب دانش، انگیزه دیگر بسیاری از دانشجویان بین‌المللی اخذ اقامت دائم در کشور مقصد است. طبق تحقیقات دانشگاه موناش استرالیا، 75% از فارغ‌التحصیلان هندی برای دریافت اقامت دائم درخواست داده و برای همیشه در استرالیا ساکن می‌شوند.

مهاجرت شغلی

یکی دیگر از انواع رایج مهاجرت، مهاجرت کاری است که در آن افراد برای دستیابی به فرصت‌های شغلی یا درآمدی بهتر به کشوری بیگانه می‌روند. مهاجرت شغلی اغلب در شرایطی رخ می‌دهد که فرد مهاجر از امکانات کافی برای زندگی در کشور خود برخوردار نباشد و برای ارتقا سطح زندگی به کشوری پیشرفته‌تر با موقعیت‌های شغلی بهتر مهاجرت کند. طبق گزارش سازمان همکاری‌ها و توسعه اقتصادی، در طول ده سال گذشته مهاجران موجب افزایش 47 و 70 درصدی نیروی کار در ایالات متحده و اروپا شده‌اند. مهاجرت شغلی یکی از بهترین روش‌ها برای اخذ اقامت دائم کشور مقصد است، به همین دلیل متقاضیان برای کسب درجه شهروندی در کشور مورد نظرشان، ابتدا برای درخواست ویزای کاری اقدام می‌کنند.

پناهندگی

پناهنده به کسی گفته می‌شود که به علت ترس یا شرایط خیلی سخت به اجبار از کشور خود خارج شده و امکان بازگشت به آن را ندارد. از آنجایی که پناهندگی فرآیندی غیرقانونی به حساب می‌آید، پناهندگان پس از ورود به کشور مقصد، در ابتدا به عنوان پناهنده (Asylum Seeker) شناخته شده و تنها پس از گذراندن دوره‌های آموزشی و مهارتی نام پناهنده (Refugee) بر آن‌ها اطلاق می‌گردد. طبق قوانین سازمان ملل متحد، تمامی کشورها باید حقوق پناهجویان مانند حق بازگشت به خانه، حق عدم استرداد، حق اتحاد با خانواده و حق سفر را رعایت کرده و از امنیت و سلامتی آن‌ها را حراست کنند.

مهاجرت از طریق سرمایه‌گذاری

اخذ اقامت از طریق سرمایه‌گذاری که به شهروندی اقتصادی نیز شهرت دارد، به وضعیتی گفته می‌شود که در آن فرد متقاضی مبلغ قابل توجهی را در اقتصاد کشور مقصد سرمایه‌گذاری کند. البته این روش بیشتر بر داشتن سهم اقتصادی تاکید دارد تا سرمایه‌گذاری صرف و فرد مهاجر باید در راستای رشد و توسعه اقتصادی کشور مقصد عمل کند. تمامی این فرآیند باید به طور قانونی و شفاف طی شده و با قوانین کشور مقصد مغایرتی نداشته باشد. امروزه کشورهای متعددی از این روش استفاده کرده و هدفشان از آن تنها کسب سرمایه مالی نیست، بلکه عموما به افرادی درجه شهروندی را اعطا می‌کنند که در ابعاد اجتماعی و فرهنگی نیز تاثیرگذار خواهند بود. به طور مثال فرد سرمایه‌گذاری که با خانواده خود قصد مهاجرت دارد، پس از اخذ اقامت دائم با پرداخت شهریه مدرسه، خرید املاک و مستغلات، گسترش کسب و کار خود و ایجاد اشتغال می‌تواند در ساختار اقتصادی و اجتماعی کشور نقش مثبتی ایفا کند. بریتانیا، سوئیس، پرتغال، بلژیک، کانادا و استرالیا از کشورهایی هستند که از طریق روش سرمایه‌گذاری برای اقامت دائم در آن‌ها می‌توان اقدام کرد.

مهاجرت استارت آپی

به تازگی شاهد ظهور حوزه جدیدی در روش‌های مهاجرتی با نام مهاجرت استارت آپی هستیم که در میان برخی از کشورها به رسمیت شناخته می‌شود. ویزای استارت آپی که در صورت امکان می‌تواند منجر به اخذ اقامت دائم در کشور مقصد گردد، مناسب افرادی است که ایده‌ای حساب شده و سودمند برای ایجاد یک کسب و کار جدید در ذهن داشته اما نیازمند منابع مالی برای آغاز آن هستند. هم‌اکنون کشورهایی چون کانادا، استرالیا، شیلی، دانمارک، فنلاند، ایرلند، ایتالیا، لیتوانی، هلند، نیوزلند، سنگاپور، اسپانیا، بریتانیا و ایالات متحده پذیرای کارآفرینان خلاقی هستند که با توسعه کسب و کار خود و ایجاد اشتغال در اقتصاد محلی نقش عمده‌ای ایفا کنند. اگرچه شرایط و قوانین هر کشور در این زمینه با یکدیگر متفاوت است، شرط عمومی و اصلی اخذ این ویزا سابقه کاری و مهارت‌های شغلی متقاضی، تاثیر ایده شغلی مطرح شده در اقتصاد کشور میزبان و البته میزان سرمایه موجود و مورد نیاز پروژه است.

مهاجرت از طریق خوداشتغالی

مهاجرت از طریق خوداشتغالی نیز روشی نوین در فرآیند‌های مهاجرتی است. خوداشتغالان اغلب کسانی هستند که سابقه شغلی قابل توجهی در زمینه‌های فرهنگی، هنری و یا ورزشی دارند. متقاضیان برای دریافت ویزای خوداشتغالی باید گواهی حاوی مهارت خود در رشته مورد نظر را به همراه تصدیق تمکن مالی برای ایجاد کسب و کار خود در درخواست خود ارائه دهند. در این روش، فرد مهاجر ابتدا اجازه اقامت کوتاه‌مدتی را دریافت کرده و در صورت موفق بودن کسب و کار خود در طی چند سال، از امکان تمدید اقامتش بهره‌مند می‌شود. در حال حاضر مهاجرت از طریق خوداشتغالی یکی از راه‌های مهاجرت به کانادا است.